Bve bugun bile, ben senin boslugunu dolduramadim. 3 yil mi oldu, 4 yil mi? Artik bilemiyorum.

nasıl olsun

Bugün yaptığım seçim, kişisel tarihimin en büyük ikinci seçimi olarak geçsin. Rahat rahat bir amerikan devinde çalışmak yakışmazdı bana, bir İngiliz devinde 3-5 ay daha suffer etmek varken. İlki kadar acılı olmadı, ama yine iterek duvarı kımıldatmaya ömrümü adıyor, bundan gocunmuyorum. Arada soluklanıp kendi kendime ağlamamdan daha doğalı elbette olamaz.


Çünkü, ve elbette ki hayatın bana zor, diğerlerine kolay olması gerekiyordu. Çünkü elbette ki beni sadece bu reddediş sancısı değil, bir o kadar açıklamalar düşündürecekti. Ah ne naif ve trajiksin kabullenme kaygısı.

Bugün hıyarın teki kendi üzerine birşeyler alınacaktı, onca malaklığıyla. Aklımdan geçen son şey senin zavallı hayatını favlamaktı.

Zaten ben Coca Cola içerken, rakibinde çalışamazdım. İyi oldu reddettiğim.

Teşekkürler,
Ece.

Gecenin bu saatinde bi tanidigim artik o kadar da tanidik degil, bi bildigim o kadar da dogru degil. Kesinlerim o kadar kesin zaten hicbi zaman degildi. oyle kucuk bir sey oldu ki. Buraya yazsam yok artik, yazilmaz. Zaten benim bunca huzunlendigim seye gulme potansiyeliniz beni urkutuyor. Teessuf etmek istemiyorum gayri.

There is something called "kosullu babalik". Anlatirim sonra.

Eksik gedik baslik

Biseyler demis sayilayim bugun; gecmis zamana, kimi seylerin hic eskimedigine, bazi anilarin hic aklimdan cikmadigina dair..