bu aralar bilincini çok uzaklarda bırakmı bir ruh gibi dolaşıyorum. kendime baktığımda da en çok şu sahneyi görüyorum. bi şarkı çalıyor, sonra da bi çakmak sesi geliyor. kimi zaman ağlamamak için kendini paralayan bir uğultu. günler böyle geçip gidiyor.
