uyurum. uyanırım, geçmemişse tekrar uyurum. tüm bu süreçte yemek yemem, nası deme valla yemem. billa yemem. azıcık yersem kusarım. yüzümü görsen ben o haldeyken, sadece elmacık kemiklerim var sanırsın. sonra saçlarımı boyatırım, keserim(öğrenilmiş depresyonculuk, ne komik, ilahi), bazen buna bile halim kalmaz. rutin hayatta manyaklar gibi şefkat arar, şefkat gösterene mıknatısmışcasına giderken, bu sefer şefkat gösterenden kaçarım. tüylerim diken diken olur. hazal varsa ağlarım, başkaları çoksa gülerim. çok gülebilirim. çok içmem. belki bu sefer içerim bilemedim. müzikten kaçarım. internete girmem. gitmek arzusuyla gene yanıp tutuşup bi adım ötesine gitmem. sonra geçer. büyütücek bişey yok.