Allah ve ben

Kendimi bildim bileli allah'a inanıyorum. Hiç inanmadığım bi dönem yok, bazı bazı kafam karışmıyor değil ama net bağlantımı koparmışlığım yok en azından. ama bi keresinde küsüp bir yıl kırgın takılmıştım. sonra barıştık. neyse, sık sık da dua ediyorum, böyle bi alışkanlığım var. dua dediğim şey de, şükür etmek + talep etmek, istemek, istemek (bir de her ambulans gördüğümde yardımcı olması için). Saplantılarıyla yaşayan bi insan olduğumdan, genelde hep şöyle dualarım olurdu, tanrım lütfen odtü endüstriyi kazanıyim, lütfen lütfen lütfen, ısrarla lütfen. ya da deniz'le evleniyim, hiç ayrılmayalım, hiç bitmesin, daha iyisini, daha hayırlısını, dahasını istemiyorum, onu istiyorum, lütfen ayrılmayalım, lütfen ayırma vs. gibi. manyakça istiyodum ama. sonra deniz gittikten sonra, onunlayken olduğumdan daha mutlu olduğum dönemler de geldi mesela. iyi ki bitmiş dediğim zamanlar. nereye gelicem, artık değişiyorum sanırım (büyümek fazla iddialı mı, yoksa cuk mu oturuyor şüphelerim var hala) bugün kadir gecesi ve ben tutkuyla hiçbişeyi istemiyorum. alışkanlıklarımı korumak adına ısrarlı dualarım da yok. bana vakt-i zamanında varlıkları sebebiyle çok şanslıymışım gibi hissettiren insanlar kendilerini imha ettiler. yerlerine gelenler de aynı sürece girmekte sanırım.

bu sebepten, sen beni, sevdiğim insanları sağlık problemleriyle sınama, herşeyin de hayırlısı olsun.. amin.