Cumartesi, Aralık 11

  • ömrü hayatımın ilk psikolog randevusunu aldım. ama önce psikiyatr ile görüşücekmişim. bana tonlarca ağırlıkta gelen ruhsal sıkıntılarımın gerçekten ağır olup olmadığına bi karar mı verecekler ? bişiyler olsun, iyi gelsin, lütfen. bak yardım çağrıları gönderiyorum...
  • ODTÜ yurtları baskıcılık anlamında çileden çıktı. eve çıkıyorum. kimle? diye sorduğunda apışıp kalıcam, belli değil. aslında kimse yok. insanlar üniversite yıllarında çok sevdiği arkadaşlarını da alır yanına eve çıkar, benimkisi öyle değil. internetten, ordan burdan, mail gruplarından birilerini arıyorum. mesela sen burayı okuyan kel alaka biriyken varsa bi tanıdığın, neden olmasın. 
  • uzaklaşalım, gidelim burdan diye nilgün'ün başının etini yedim. 5-12 aralıkta lyon'a gidicektik, iptal ettik. geçen hafta eskişehire gidicektik, erteledik. bu hafta içindeyse roma, barcelona, paris, amsterdam turu yapmaya karar verdik. gitmemiz gerek artık.
  • hatta, erasmus olayına mı girsem, uzaklaşsam, çok uzaklaşsam, döndüğümde daha güzel olmaz mıyım diye düşünüyorum. beni korkutan şeyse, sene uzatmaktan ziyade, ankara'dan 2013te ayrılmak varken, 2014te ayrılma durumu.
  • sırtım pencereye dönük. erken saatlerden beri pc başındayım. ve ben kar yağdığını şimdi arkama dönünce farkettim.
  • izmir'e de kar yağıyor demiş sözlüktekiler, yağıyor mu? matah da bişi olsa..
  • bugünü dünden daha çekilir kılan bi sebep varsa, o özlem'in vatan topraklarına dönüşüdür. canım özlem. 
  • bi holga'm var, istiyodum ya hani. 
  • internette turuncu saçlı bi kız evine ev arkadaşı arıyordu, çıksak ne güzel olur, kıvanç da yazar buna diye düşünüp sevinirken ilanın tarih öncesinden kaldığını, tarihi bi anlam içerdiğini fark ettim.
  • sözlerin, söylediklerin hep aklımda. her boş anımda bunları düşünüyorum. mesela her gördüğüme dünya kadar değer verip sonra en kolay satılan kişi olmam üzerine. ki bu canımı nası yaktı, anlatmıştım. ama şey, zaten kimseyle tanıştığım görüştüğüm yok. isteğim de yok.
  • yaşadıklarımdan öğrendiğim bi şey var diye esip kükreyene şaşırıyorum, o kadar manasız geliyor ki zaten, adeta yaşadıklarımdan bi bok öğrenmiyorum. ama şu var, acıyı, kabullenene kadar çekmiyosun. kabullendiğin şeyler de canını döne döne çok acıtabiliyor.
  • 2011 tek yıl.  

çabalıyorum düzeltmek için, yoruyorum kendimi. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder