orta2'deyken önce gıcık olup, sonra köpekler gibi hayran olduğum bi türkçe öğretmenim vardı. Zülal Gökmen. değişik değişik şeyler yapardık, el ile dokunmuş halıya bakıp ifade edileni aktarmaya çalışmak aklımda kalan bi örneği, sonra derslerde klasik müzik falan dinler gene aynı şekilde onunla ilgili yorumlar yapardık, kompozisyonlar yazardık, genelde kimse o parçanın ne ifade ettiğini tahmin edemezdi ama, ahah. sınavlardaki kompozisyon konumuz da oluyordu hatta bunlar. sürekli bişiler tartışırdık, bu esnada küçük bi maskot olurdu böyle elimizde, yorum yapmasını istediğimiz insana atardık. bi de bunların dışında, çok yakışıklı bir kocası, gene bana çok yakışıklı gelen (o zaman için 1. sınıfa giden) bir küçük oğlu vardı :) neyse işte, derslerden birinde zülal hoca,"demokrasinin en büyük düşmanı gene demokrasidir" demişti. belki birinden alıntıdır, bi yerde okumuştur, bilemiyorum. beni çok etkilediğini ve şaşırttığını net hatırlıyorum ama. aradan 7 sene geçmiş. aklıma geldi şimdi.